әмбі

1

(Жамб.: Шу, Мойын.; Шымк., Түлк.) надан, қараңғы. Біз өзіміз ә м б і адамбыз (Жамб., Шу). Бұрын ә м б і адамдар көп болған (Шымк., Түлк.). қ. әми, әмейі, әмі.

2

(Тау., Қош.; Сем., Аяг.) әрі. Мен ә м б і оқыдым, ә м б і жаздым (Тау., Қош.). Омар ә м б і мұғалім, ә м б і партия ұйымының хатшысы (Сем., Аяг.)