Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
әлекей-шүлекей — (Сем.: Абай, Шұб.) әр түрлі әлеміш, әшекей заттар. Үсті басына ә л е к е й ш ү л е к е й таға беру мәдениеттілікке жатпайды (Сем., Абай). қ. әлекей күлекей … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
әлекей-жүлекей — (Монғ.) әр түрлі әлеміш, әшекей заттар. Жеміс жидек, шекер бал, тәтті тағамды көздің жауын алардай үйіп төгіп қойған қытай егіншілерімен, айна тарақтан алтын күміске дейін ә л е к е й ж үл е к е й әшекейлі заттарын жайған қол өнершілер анау… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
әлекей-түлекей — (Алм., Кег.) алай түлей. Күн бұлттанып, ә л е к е й т ү л е к е й жаңбыр болды (Алм., Кег.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
әлекей-чәлекей — (Алм., Шел.) әлек шәлек, әуре болу. Уақытым жоқ, маған тамақ қылып, ә л е к е й ч ә л е к е й болмаңдар (Алм., Шел.). қ. әлкей чәлкей … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
әлекей-күлекейле — ет. жерг. Әлем жәлемдеу, әшекейлеу. Көшпенділер не ұстап, не тұтса да ә л е к е й к ү л ек е й л е п бағады екен, деп таңдай қағады (Ә.Кекілбаев, Үркер, 476) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
әлекей-күлекейлеу — әлекейкүлекейле етістігінің қимыл атауы. «Қалмақтардан гөрі мыналар (қазақтар) үйлерін ә л е к е й к ү л е к е й л е у г е көбірек мән береді екен ау», деп қойды ішінен Тевкелев (Ә. Кекілбаев, Үркер, 324) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
сілекейін алу — (Монғ.) біреуге берген малдың сілекейін өз киімінің жағасына жағу салты. Малымның бәрін бердім де с і л е к е й і н а л ы п қалдым. Енді мына сілемдей жерді қимайсыңдар ма маған (М. Құрман., 73) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
шәт-шәлекей — болды. Мазасы кетті, әбігерге түсті. Қоңсы болған соң әжік күжік той томалақ, туған күн көп, сондайда бас қосып қалсақ, еркегінің көзін бағып, жұртқа айтқан сөзін бағып, ш ә т ш ә л е к е й болатын (Қаз. әдеб., 21. 02. 1975, 4) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
сиырсілекей — зат. бот. Гүлдері ұсақ, күңгірт қызыл түсті, раушан гүлділер тұқымдас көпжылдық өсімдік … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
кәлекей — (Гур., Маңғ.) сырт киім астынан киетін жеңі жоқ кеудеше. К ә л е к е й д і шапанның ішінен киеміз, оның жеңі болмайды (Гур., Маңғ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
