Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
бидайық — зат. Көп жылдық астық тұқымдас жабайы өсімдік. зат. Тұрымтай, қаршыға тұқымдас жыртқыш құс … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
ағаяқ бидайық — (Қост., Жанг.) бидайықтың ақ түрі. Анау табандағы а ғ а я қ б и д а й ы қ т ы бүгіннен қалдырмай шауып алу керек (Қост., Жанг.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
шөл бидайық — Шөлде өсетін мал жайылымдық шөп; көп жылдық шөптесін өсімдік … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
суалма бидайық — (Павл., Ерт.) шабындық жердің бір түрі. Колхоз малдары с у а л м а б и д а й ы қ т а жайылып жүр (Павл., Ерт.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
көкқасқа — I зат. зоол. Шегірткенің өзі көк, өзі үлкен түрі. Теңгегүлдің арасында шегірткенің екі к ө к қ а с қ а с ы бірін бірі шайнап жатыр (Қаз. әдеб., 29.06. 1973, 4). II зат. сөйл. Көкқасқа машина. Үйдің алдында ауыл адамдары әдетте «к ө к қ а с қ а»… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қарақылыш — зат. зоол. Алған құсының басын жерге қиып түсіретін, сұңқар тектес алғыр құс. Олар – бүркіт, тұйғын, қаршыға, сұңқар, лашын, ителгі, қ а р а қ ы л ы ш, бидайық, қырғи, тұрымтай, жағалтай секілді алғыр құстар (Ж.Бабалықов, Қырандар, 5). Ауыз және… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
еркек шөп — зат. бот. Бидайық тұқымдас көп жылдық шөптесін өсімдік … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
құмбидайық — зат. бот. Құмды жерде өсетін бидайық туысына жататын шөп … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
адал — (Орал: Жән., Орда) біркелкі, біртегіс, өңкей. Қарабөлтектің шөбі а д а л бидайық екен (Орал, Орда) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ақ мамық — (Орал, Қара.) өте жұмсақ ақ шөп. А қ м а м ы ғ ы аралас бидайың ораққа түспейді (Орал, Қара.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
