- әз
- 1(Қарақ.; Түрікм., Таш.; Жамб., Шу) маза, рақат. Оңысың басқа, ә з басқа (Қарақ.). Ә з ету – мәз болу, рақаттану. Баланың қызығына адам ә з етеді (Түрікм., Таш.). Ә з тұту – сыйлау, қадірлеу. Білімді ә з тұт (Жамб., Шу)2(Гур., Есб.) су шығатын жер, көз. Мына жер ә з екен (Гур., Есб.)3(ҚХР) к ө н е. ізгі, қасиетті, ардақты, аяулы. Шалқар ойдан сәлде болса ширап Жамалдың бетіне қарап еді, ә з ана баяғыдай болымсыз күлімсіреп отыр екен (Ғ. Қан., Бұрқ., 1)4(ҚХР) көз ауруы, ауыр қасірет қайғыдан, көп жылаудан, көздің көру қуатынан айырылуы. Көзі әз болу. Сел басқан жұртым саз болар, жылаудан көзім ә з болар. Артында қалған жалғызың «Әкем» деп кімге мәз болар (Жоқтау)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.