- айып-қиып
- (Гур.: Маңғ., Бақс.; Сем., Абай) айып, кінә. Біреуге орынсыз а й ы пқ и ы п тағудың не керегі бар? (Гур., Маңғ.). Оның ешбір а й ы п-қ и ы б ы жоқ (Сем., Абай). «...Оразбайдың бетін айдай қыламыз, айыпты етеміз, сол а й ы п-қ и ы б ы м е н Абайдың аяғына әкеп жығамыз» дескен еді (М. Әу., Абай жолы, II, 676)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.