дөкей

(Көкш., Қ-ту; Сем.: Абай, Шұб., Ақс., Көкп.; Рес.: Омбы, Орын.; Тау., Қош.; Монғ.; Павл., Леб.; Маң.: Маңғ., Шевч.; Қарақ., Мой.) ірі, зор, үлкен. Сенің сұрап отырғаның – бір д ө к е й жігіт болатын (Орын., Домб.). – Қош, өзің д ө к е й адам болған соң мені көзге ілмейтін шығарсың. Десе де хат жазып тұр, – деді (М. Құрман., 212). Бұл екеуінің ең д ө к е й і – пристав (Ә. Сәр., Тол. туғ., 403). Осы үш дәудің ең д ө к е й і қайсы екені әзірге маған белгісіз (Сонда, 403)