абылайша

(Жамб., Шу) қос, шаңыраққа уықтың өзін ғана шаншып тұрғызатын керегесіз кішкене үй. А б ы л а й ш а ілгеріде болған екен (Жамб., Шу). Айдалада, аппақ қар үстінде, қар жамылған жалғыз а б ы л а йш а д а н көк түтін ұйтқи ұшып жатты (Ғ. Мұст., Дау. кейін, 203). [Дәл осындай үйді әзірбайжанша алачыг (Азерб.-рус. сл., 1962, 100); түр. алажык (Тур.-рус. сл., 1977, 42); өзб. олачиқ (Узб.-рус. сл., I, 1959, 300); хақ. алачых (иб) (Хак.-рус. сл., 1953, 22) қалпында қолданылса, ертедегі түркі тілдерінде қостың бұл түрін алачу деп атаған (ДТС, 33)]