Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
айыл — зат. Ер тоқым, ершік, ашамай, ыңыршақ қыр арқадан ауып кетпес үшін көлік малының бауырын орай тартатын жіңішке тартпа. Айыл көбінесе қайыстан кейде ызба құр мен өрме таспадан істеледі. Жасалған затының тегіне немесе істеу әдісіне қарай қайыс айыл … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
айыл-тұрман — зат. Тартпа, айыл, үзеңгі бау, қанжыға сияқты (қайыстан, құрдан істелген) ер тоқым жабдықтары; ер тұрман, ат тұрман … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
айыл-тұрмандық былғары — Белдік т.б. бұйымдар (қалыңдығы 2,5 3,0 мм), сондай ақ айыл тұрмандар (қалыңдығы 2,2 4,0 мм) жасауда қолданылатын былғары … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
Айыл — Алтайская срубная юрта с четырьмя, шестью или восемью гранями, завершенная кровлей из коры лиственницы. (Термины российского архитектурного наследия. Плужников В.И., 1995) … Архитектурный словарь
айыл қияқ — зат. Қияқ өсімдігінің бір түрі … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
айыл қоға — Судың тереңірек жерінде өсетін бұтақсыз қоға … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
қайыл — қайы етістігінен жасалған ырықсыз етіс. Қ а й ы л ғ а н қос өркештінің інгені он төрт айда боталайтын болса, нардың маясы он үш айда боталайды (Қазақша мал атаулары, 47) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қайыл болу — (ҚХР) мойынсал болу, мойындау, илану … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ақ айыл — Көп мініліп, айыл т.б. түскендіктен, көліктің түгі түсіп ағарған, жолақтанған жері … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
кер айыл — Ердің үстінен бастыра тартатын төс айыл … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
