- дің
- (Қост.: Жанг., Аман.; Ақт., Қараб.) құладүз, жазық даладағы дөң, төбе, шоқы. Анау көрінген д і ң г е шықса, алыстағының бәрі көрінеді. Қостанайдан Торғайға қарай жүргенде жол үстінде Көкиық деген д і ң бар (Қост., Жанг.). Бұл сөз Торғай төңірегіндегі кей жер аттарында да кездеседі. Текенің діңі, Екі дің, т. б. діңдей//дыңдай: діңдей екі жігіт, дыңдай екі жігіт дегендегі түбір -дің, -дың осы сөзбен төркіндес болу керек
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.