- дәп
- 1(Сем.: Абай, Шұб.; ҚХР) нақ, дәл. Мен көргенде, ол д ә п осы арада тұр еді (Сем., Абай). Бұл сөз көбіне дәп осы, дәп сол, дәп солай секілді тіркестердің құрамында ұшырайды2(Маң., Маңғ.; Қарақ.) әдет-ғұрып, дәстүр. Біздің елде мұндай д ә п жоқ (Маң., Маңғ.). Ел д ә б і солай (Түрікм., Таш.). Сөйлесек тіліміз бір, ұстансақ д ә б і м і з бір өзіміз секілді көшпенді ағайындарымызға келіп қосылғанбыз (Ә. Кекіл., Үркер, 89). Олардың қол астындағы күнгей маңғұлдары мен шығыс маңғұлдары да жат жұрттық д ә п к е жабыла көшеді (Сонда, 67). Сен бұрынғы д ә б і ң д і қойып, осы елдің д ә б і н ұстайтын бол (Қарақ.). [Түрікменше дәп әдет, дәстүр, ғұрып]
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.