- деңгел
- 1Қ-орда., Арал; Тау., Қош.; Түрікм.: Таш., Тедж., Мары, Байр.; Ақт., Байғ.) тең, қатар, тете. Енді әзір қазақтарды да басқалармен тек д е ң г е л халықсың деп отыр (Түрікм., Таш.). Отын-суы д е ң г е л Қ-орда., Арал). Абдолла мен Тоқтамыс д е ң г е л шыққан кісілер (Тау., Қош.). Д е ң г е л і м е келмес жау, Келсе егер қалмас сау (Ақт., Байғ.)2(Маң.: Маңғ., Шевч.) сыбаға, үлес. Бізің д е ң г е л – бір шуал балық (Маң., Шевч.)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.