дең

(Орал, Жымп.; Маң.: Шевч., Маңғ.) қатар, тұс, тең. Атыңды тебініңкіреп, кішкене берірек д е ң і м е келші (Маң., Шевч.). Хакім д е ң і н е н өте берді де маңдайындағы жазуын көріп, кері бұрылып, трактирге кірді (Х. Есенж., Ақ Жай., 51). Бұл сөз әдеби тілдегі «тең» сөзімен мағыналас. Тіліміздегі деңгейлес сөзімен төркіні бір болу керек