- дарбыз
- (Шымк.: Кел., Сарыағ., Түркіс.; Жамб.: Жам., Шу, Қорд., Луг., Мер., Мойын.; Алм.: Кег., Нар., Еңб-қаз., Талд.) қарбыз. Суын аз берген д а р б ы з жүдә мазалы болады, шырын боп қалады (Шымк., Кел.). Ала дарбыз ерте пісетін д а р б ы з. Қара дарбыз қысқа сақтайтын қабығы қалың д а р б ы з. Шілдекі дарбыз шілдеде пісетін д а р б ы з. Шілдекі дарбыз дәмді, сулы болады (Шымк., Түркіс.). Оу, мына д а р б ы з қамырақ (қ.) екен (Жамб., Шу). Қайным-ау, малдан қымбат тал мен терек – Алма, өрік ақша болар – мал не керек? Ақ бидай, қызыл тары – бәрі бізде, Картышке, қауын д а р б ы з жөні бөлек (К. Әзірб., Шығ., 141). Екеуіңе д а р б ы з жарып берейін (Алм., Еңб-қаз.). …қауын-д а р б ы з егісін ерекше өнімді еткен («Кол-шы», 1935, №70). Жарған д а р б ы з д ы ң жартысындай шырайлы күн теңіздің о шетіне жайлап барып қонған (Ш. Мұрт., 41-ж. кел.)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.