- дабыра
- (Маң.: Шевч., Маңғ.) дапқырт, қауесет, сыбыс. Қолымда отыр домбыра, Домбыраны күнә деп – Білмей айтқан д аб ы р а, Кімнің жақсы-жаманын Алла білер соңыра (Маң., Шевч.)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.