- гүңкүл-мыңқыл
- (Қарақ.: Шым., Кегей, Төрт.) күңкіл-сыңқыл. Үйдегі қатын-қалаштың г ү ң к ү л-м ы ң қ ы л сөздерін есітіп отырғанша, майданға шығып әңгіме айталы (Қарақ.). Бұл сөздің екі сыңары да гүңк, мыңқ деген еліктеу сөзден жасалған
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.