бүркеншік

бүркеншік
1
(Жамб., Шу; Көкш., Қ-ту) самаурынның түтінін өшіретін қақпағы. Шу бойындағы аудандардың өзінде бірнеше сөз қолданылады: төбелдірік, түңлік, булық, от өшіргіш. Алматы облысының Шелек, Кеген аудандарында өшірткі, төңкерме. Шымкент облысының Түлкібас, Сайрам аудандарында басқыш
2
(Түрікм., Красн.) келін болып түскенде қыздың басына бір түн салатын орамал. Келін түскенде үлкен ақ орамалдан қыз басына бір түк б ү р к е н ш і к салатын әдетіміз бар (Түрікм., Красн.)

Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. . 2005.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Смотреть что такое "бүркеншік" в других словарях:

  • бүркеншік — шеге. Ерге қағылатын, басы өрнектелген шеге. Пыстан, өмілдірік, құйысқан, жүген, тебінгі беттеріне қағылатын – үзбе, кеспе, құйма, шытыра, сыздық, ширатпа, б ү р к е н ш і к ш е г е г е дейін түгел күміс шабылады (Ер қанаты, 264) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • бүркеншік — зат. Басқа салатын жамылғы. зат. Самауырынның түтінін басатын қақпақшасы, бұқтырма …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

  • жетімшеге — зат. Бәкінің, пышақтың басын сабына бекітетін шеге. Сараң бай бәкіні аударып төңкеріп қарап, ж е т і м ш е г е с і н і ң бүркеншікті тойтармасының балғадан қалған шұбар дағын көрсетіп, жаратпаған сыңай білдіреді (Қаз. әдеб., 22.06. 1984, 13).… …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • лақап — зат. Бүркеншік ат …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

  • орамал аудару — (Түрікм., Красн.) келін боп түскен қыздың қызыл орамалын алып, оның орнына бүркеншік жабу салты …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • алеңдік — зат. көне. От, алау. «Арыстаған Жетісу, А л е ң д і к жаққан жеріміз» (Халық өлеңі). «Ақбүркеншік салған жұрт, А л е ң д і г і н жаққан жұрт» (Батырлар жыры, 1940 ж. 51 б) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • иімпаз — сын. Иіп келтіретін, иетін. И і м п а з, береңдік, өркеншіл, дарқаншыл, түскей, масқарампаз – сөздерін туғызған Ә. Тәжібаев (М. Әлімбаев: Қаз. әдеб., 14.11. 1975, 3) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • кеспе — зат. кәс. Ер тұрманға қағылатын үзік үзік жылтыр металл. Пыстан, өмілдірік, құйысқан, жүген, тебінгі беттеріне қағылатын – үзбе, к е с п е, құйма, шытыра, сыздық, ширатпа, бүркеншік шегеге дейін түгел күміс шабылады (Ер қанаты, 264). Кеспе кескіш …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • масқарампаз — зат. сөйл. М а с қ а р а п а з. Иімпаз, береңдік, өркеншіл, дарқаншыл, түскей, м а с қ а р а м п а з сөздерін туғызған Ә.Тәжібаев (М.Әлімбаев: Қаз. әдеб., 14.11.1975, 3). – Клоунды кейде м а с қ а р а м п а з деп те атайды (М.Тәнекеев, Қажымұқан …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • мәймөңке — зат. Зым темірден жасалған шегенің басын тойтаратын, ұшында ұяшығы бар қадаубас. Терме өрнегіне жоғарыда айтылған жабдықтарға қосымша «ілмек», «өткерме», «м ә й м ө ң к е» деген жабдықтар болады. М ә й м ө ң к е өте жұқа етіліп, жып жылмағай,… …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»