- белбуар
- 1(Орал, Жән.) белбеу. Б е л б у ар ы ң қалып қойды (Орал, Жән.)2(Гур., Маңғ.; Қост., Об.) белуар. Б е л б у а р келген қалың қарға қарамастан желіп келдім (Гур., Маңғ.). Үйді б е л б у а р д а н қалап бітірдік (Қост., Об.)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.