- бейбас
- (Алм., Шел.; Сем., Абай) сотқар, бейбастақ, әдепсіз. Орынбектің баласы б е йб а с болып өсіпті (Сем., Абай)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.