- безеу
- (Қост., Жанг.) диірменнің тасын қашау. Қашаумен диірменнің тасын б е з е, уақытың болса (Қост., Жанг.)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
безеу
Смотреть что такое "безеу" в других словарях:
безеу — зат. Әдемі түске өндірген өрнек, әшекей, нақыш жүргізу өнері … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
безеуші — зат. Күмістелген бұйым бетіне безеу жүргізетін біз, құрал … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
алтын шаю — (Түрікм.: Красн., Небид., Ашх.) алтын жалату. А л т ы н ш а й ғ а н ер жүген, түрлі заттар табылған (Түрікм., Ашх.). [Шайламақ (шағат.) безеу, әшекейлеу, жалату (Л. Буд., I, 662)] … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
безеуші — (ҚХР) безеу өнерімен шұғылданушы. Осыған орай халық шеберлері өз ішінен алтын, күміс ұстаушы, қолашы, аяқкиім тігуші, темірші, б е з е у ш і, қашаушы, қырнаушы, бадыраш (мүсінші)... болып жіктеледі («Мұра») … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
күмірә — болғыр. Көзі жоғалғыр, құрығыр д.м. Ұзын сирақ, безеу бет бала мен к ү м і р ә б о л ғ ы р қыз бұл кезде бір бірін көзбен шағып жеп, ыржалаң қағып балмұздақ жалап тұрған (Р. Отарбаев, Біздің ауыл., 44, 46) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қоян — зат. этногр. Бір топ бала алаңға жиналып ойнайтын ойын. Қашықтығы 50 60 м дей жерге екі шеңбер сызады. Қояндар бір шеңберде тұрады. Бір бала «тазы» болып, 3 4 м дей жерге орналасады. Қояндар бір қоршаудан екінші қоршауға қашқан кезде жолдан… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
сірке — I зат. з е р г. Зергерлік өнерде қолданылатын түйір түйір күміс. Орайы келгенде айта кетейін, зергерлік өнерінде қолданылатын мескөрік, мәймөңке, ақық (сердолин), сақинек, кежеге, жетімшеге, ширатпа (скань), с і р к е (ложная зернь), бүршік… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
тінікелеу — зат. қ. ө н е р. Тініке (лажы) жүргізу, эмальдау. Қалдаяқ ұста қазақ қолөнерінің ою, т і н і к е л е у, қаралау, безеу, сірке салу, дәнекерлеу, ұламалау т.б. әдістерін жетік меңгерген ісмер болған (А.Жұмашев, Қалдаяқ ұста., 11) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
ұламалау — зат. қ. ө н е р. Күміс ж і п ш ел е р і н е н (т а л ш ы қ т а р ы н а н ) бір біріне ұластырып өрнек салу. Қалдаяқ ұста қазақ қолөнерінің ою, тінікелеу, қаралау, безеу, сірке салу, дәнекерлеу, ұ л а м а л а у т.б. әдістерін жетік меңгерген ісмер … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
