- басын шығара салу
- (Қарақ.) басын қатыру, миын ашыту
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
мүнажат — (Қарақ.) құдайға сыйыну, тілек тілеу, жақсылық күту. М ұ н а ж а т айтып аллаға, сәждеге басын салады («Қыз жібек»). [Арабтың манун «рақым, мейірім, сый» және жаддун «күш салу, тырысу, еңбек ету» сөздерінен біріккен (Н. Жүн., КД, ІІ, 125)] … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі