- балау
- 1(Шығ.Қаз., Зайс.; Алм., Кег.; Монғ.) ауыру, әлсіздену. Бойым б а л а п тұр, тауға чыға алатын емеспін (Алм., Кег.). Бүгін жұмыстан кейін денем б а л а п тұр, шаршаған болсам керек (Шығ.Қаз., Зайс.)2(Алм., Қарат.) байқау. Бақтының би екенін б а л а п қалды (Алм., Қарат.)3(Сем., Ұрж.) көк шөп. Төл отыққан соң алдына б а л а у мен тұз қоямыз (Сем., Ұрж.)4(ҚХР) ыстық, суық басынан өтпеген. Ол қабағын шытып қояды, б а л а у өскен, бір үйдің жалғыз еркесі, бір ауылдың алақанына салып мәпелеген мырзасы үртіс жүріске шыдамай, шаршап келе жатқан болар деп ойлаймын да қоямын ішімнен (Ж. Сәмитұлы)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.