бақалақ

1

(Гур., Маңғ.) бір нәрсенің аяқ жағы, етек жағы. Ұршықтың қаңғалағы кебеженің б а қ а л а қ жағында жатыр (Гур., Маңғ.)

2

Қ-орда., Арал) қарғаша, жіпсе (қ.), құранды есіктің тақтайларын ұстау үшін қағылған көлденең ағаш. Б а қ а л а қ 2-3 жерден қағылады Қ-орда., Арал)

3

1. (Ақт., Ырғ.) қол диірменнің ортасындағы айыр ағашы. 2. (Жамб., Шу) қол диірменнің астыңғы тасының діңгегі

4

(Ақт., Ырғ.; Қ-орда, Арал) шығырдың тіс ағашы. Б а қ а л а қ шығырдың дөңгелегінде болады (Ақт., Ырғ.)

5

(Алм., Талд.) бидайдың түспей қалған басы. қ. бақал 3.

6

(Ақт., Ырғ.) 1. шананың шабағы (шананың табаны мен жақтауын біріктіретін қысқа шабаш); шананың бақалақтары. Бір шананың әр табанында 4-5 б а қ а л а қ болады. 2. шығырдың тіс-тіс ағашы. Б а қ а л а қ шығырдың дөңгелегінде болады (Ақт., Ырғ.). Егін суаруға шығырды пайдаланбайтын жерлерде, сөздің екінші мағынасы кездеспейді. 3. сағанақ (күлдіреуіштің бақал ағашы); бақалақтар күлдіреуішке көп келеді. 4. (Орал, Чап.; Рес.: Сарат., Орын.) дөңгелектің шабағы. Дөңгелектің б а қ а л а қ т а р ы н ы ң бір-екеуі түсіп қалыпты (Рес., Сарат.)

7

(Түрікм., Красн.) бүркіттің екі аяғының ортасына салатын шынжыр. Б а қ ал а қ т ы бүркітті жаңадан қолға үйрете бастағанда екі аяғына салады (Түрікм., Красн.)

8

(Қост.: Фед., Семиоз.) шымылдықтың бау өткізетін балдағы, сырғасы. Шымылдықтың б а қ а л а ғ ы жалпақ болса, қосымша көрік береді (Қост., Семиоз.)