шықар

1. (Маң.: Шевч., Маңғ.; Сем.: Ақс., Көкп.) сырт, тыс, есік алды. Ш ы қ а р ғ а шығып салқындайық (Маң., Маңғ.). Күрек ш ы қ а р д а тұр (Сем., Ақс.). 2. (Шығ.Қаз., Ү-Н.; Монғ.) сырт, тыс, тысқары. Ол үйден ш ы қ а р ғ а шықты (Шығ.Қаз., Ү-Н.). Ш ы қ а р ғ а шық, ит үреді (Монғ.)