- шығу
- 1. (Гур., Тең.; Қост., Жанг.) шиқан, сыздауық. Мұның құлағы күйеуі барында кеткен. Бір жаман ш ы ғ у шығып, алланың әмірі… (Ж. Нәжім., Ақ шағ., 18). 2. (Монғ.) жара. Мойнына ш ы ғ у шығыпты ғой (Монғ.)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
