шоқал

1. (Орал, Жән.; Гур., Тең.) төбешік, құмның арасындағы құмтөбе. Құмдағы ш о қ а л д ы ң арасында қоян көп болады. Ш о қ а л д ы жерде тазы жүгіре алмайды (Орал, Жән.). Екі шақырымдай жерде қамыс шоқы аты болмаса, қамысы шамалы, қияғы мен қаңбағы қабаттаса өскен үлкен-үлкен қос ш о қ а л бар (Ж. Нәжім., Кішк., 191). 2. (Рес., Астр.) төбе, қыр. Ана ш о қ а л ғ а жетейік күн батқанша (Рес., Астр.)