шоқай

1

(Маң.: Маңғ., Шевч.; Түрікм.: Красн., Ашх., Таш., Мары) бір тісті ағаш соқа. Ш о қ а й д ы екі ат әрең тартады (Маң., Маңғ.). Кейде мұны шоқай ағаш деп те атайды

2

(Маң., Маңғ.; Түрікм.: Красн., Бекд., Небид., Ашх., Мары, Таш.; Алм.: Еңб-қаз., Кег., Шел.; Жезқ., Ағад.) көннен жасалған жеңіл аяқ киім. Аңшылар тауға шыққанда аяғына ш о қ а й киеді (Алм., Шел.). Ауылдан келген қазақы етіктер алдақашан жыртылып енді түгелге жақын ш о қ а й ғ а көшті (Ғ. Мүсір., Оян. өлке, 232). [Түрікменше чоқай (Туркм.-рус. сл., 1940)]. қ. шақай 2, шарқай.