- шәуіш
- 1(Гур., Тең.; Маң., Шевч.) жұқа қабыршақ мұз, су жағасында жаңа ғана іліккен мұз, жаңа ғана қатқан, қата бастаған мұз. Ш ә у і ш жүрді, ш ә у і ш болса, балық шоғырланады, ауға балық көп түседі (Ж. Досқ., ҚТЖЕ, 11). Күз түсіп өзенге ш ә у і ш жүре бастағаннан бері бұл үнге біздің құлағымыз үйреніп те болған-ды (Ә. Сәр., Тол. туғ., 321). Торғай жағында қар жаумай тұрған кезде қатқан мұзды көкше мұз дейді2(Қарақ.) кішкене қазан. Мосы шәуіш, плита шәуіш, т.б. бар
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.