шебік

1

1. (Қост.: Жанг., Жітіқ.) тамақты аз ішетін адам. Жанымдағы кісі де бір ш еб і к адам еді (Қост., Жітіқ.). Тамақ ішпейсің, өзің ш е б і к екенсің ғой (Қост., Жанг.). 2. (Қост., Жанг.; Орал, Казт.; Ақт., Жұр.; Қарақ.) арық, жүдеубас, жадау, нәзік, әлсіз. Мына бала ш е б і к, тіпті жүдеу екен (Қост., Жанг.). Қайдағы ш е б і к шыбықтарды жинап келіпсің, неге жарайды олар (Қарақ.)

2

1. (Шымк., Мақт.) желімдеп жасалған жұқа тақтай. Ол ш е б і к әкелуге кетті, ш е б і к жәшік жеңіл болады ғой (Шымк., Мақт.). 2. (Монғ.) фанера. Шәнді ш е б і г і м е н алды (Монғ.)