шаулау

1

(Шымк., Шәу.) еріншек, жалқау. Ол өзі бір ш а у л а у адам. Істемейін демейді, бірақ ш а у л а у (Шымк., Шәу.)

2

(Гур.: Бақс., Есб.; Маң., Маңғ.) саулау, саулап ағу. Астында тесігі бар екен, сүт қазаннан ш а у л а п қоя берді (Гур., Бақс.)

3

Қ-орда., Арал) қазанға пісірілген нан, құймақтардың от күшінен күйіп кетуі. Қазанның оты қатты жанып, пәтірім ш а у л а п кетті Қ-орда., Арал)

4

Қ-орда., Арал) жылжыту, босату, түсіру, арылту. Жылымның мұзын ш а ул а у (жылымның мұзын босату). Қыстыгүні жылымның қатқан мұзын ш а у л а п суға қайта салады Қ-орда., Арал). Жылымды қыста ш а у л а п отырмаса, ол тез шіриді Қ-орда., Арал)