шаппа

1

(Сем., Абай; Шығ.Қаз., Күрш.) шөбі шауып алынған жер, шабындықтың орны. Мынау көрші ауылдың ш а п п а с ы (Сем., Абай)

2

(Түрікм.: Ашх., Гяу., Красн., Таш., Тедж.; Шымк., Сайр.; Қ-орда: Сыр., Жал., Қарм.; Рес., Орын.; Жамб., Тал.; Ақт., Шалқ.) бәкі. Тырнақ алуға ш а п п а ң д ы берің (Түрікм., Гяу.). Дмитрий ш а п п а пышағын алып, алдымен сары табақтай қауынын тілді (Ғ. Сл., Өмір., 99). Жалма-жан қалтамдағы ш а п п а м д ы ашып жібердім де, өлгелі жатқан қойды бауыздай бастадым Қ-орда., Сыр.). Ахмет, сен ш а п п а ң д ы маған бер. Оқушы дүкеннен ш а п п а алды (Ақт., Шалқ.). [Түрікменше чапгы (Рус.-туркм. сл., 1956); қарақ. шапқы, шаппа (Рус.-карак. сл., 1967)]