шамал

1

(Түрікм.: Таш., Көнеүр.; Шымк.: Лен., Кел., Сарыағ., Түлк., Мақт.; Қарақ.) самал, қоңыр салқын жел, көбінесе жазда ыстықта кешке қарай соғатын желді айтады. Алдымыздан бір ш а м а л соғып, денеміз рақаттанып қалды (Түрікм., Көнеүр.). Бізде Шақпақтың ш а м а л ы дейтін болады, ол Шақпақтың үстірт жағынан соғады (Шымк., Түлк.). Құрттай ғана тесік болса, ш а м а л тартады (Қарақ.). [Өзбекше шамол (Узб.-рус. сл., 1959); түрікм. шөмал (Рус.-туркм. сл., 1956); қарақ. шамал жел мағынасында (Рус.-карак. сл., 1967)]

2

(Маң.: Маңғ., Шевч.; Түрікм.: Красн., Бекд., Небид., Ашх., Таш., Мары) шық, таң алдында жерге түсетін дымқыл. Ш а м а л түскенде аңның ізі құмға қып-қызыл болып түседі (Түрікм., Красн.). Жерге ш а м а л түскен екен, етігім дым тартайын деді (Маң., Маңғ.)