шалу

1

(Маң.: Маңғ., Шевч.) домбыра, қобыз, сырнай тарту. Бұл етістік көбіне домбыра шал, күй шал деген сияқты тіркес түрінде қолданылады. Домбыраға күй ш а л а білу үлкен өнер ғой (Маң., Маңғ.). Домбыраны жақсы ш а л а т ы н көрінесің, енді бір ауыздап жіберің (Маң., Шевч.). Шатланып жүрген күнімде домбыраны қолға алғанмын, Оң-солға бұрап ш а л ғ а н м ы н (Аралбай ақын). Сыбызғы ш а л ы п отырған бала жұртқа ұнап қалды (Маң., Маңғ.)

2

(Рес., Орын.) бидайды ұшырған соң бетіндегі шөп-шаламын сыпырғышпен сыпыру, шарлау. Бидай бетін ұзын сібірткімен ш а л ы п өтеміз (Орын., Бөр.)

3

(Гур., Мақат) әңгіме айту, сөйлесу. Абылғазы әңгімені көп жерден ш а л а д ы (Гур., Мақат)

4

(Сем., Ақс.) жеу, тіске басу, шайнау. Шаймен ш а л у ғ а нан әкел (Сем., Ақс.)

5

(Маң.: Шевч., Маңғ.) от жер, малдың өрісі, шөбі шүйгін жер. Бұл жердің шөбі ащылы-тұщылы түйенің нағыз ш а л у ы (Маң., Шевч.)

6

(ҚХР) шолу. Олар жанжағын ш а л ы п кім бар, кім жоқ екенін көрді (ҚХР)