шайла

1. (Жамб., Тал.; Қ-орда: Сыр., Жал., Қаз., Қарм.; Шымк.: Түркіс., Түлк.) қос, күрке. Үйіміз болмағандықтан, ш а й л а д а отырмыз (Жамб., Тал.). Қауынның басына ш а й л а жасап жатамыз. Екі айға осы ш а йл а да жарайды Қ-орда., Сыр.). Дағыстан халқы қашты енді, Баспана тастап ш а й л ан ы (Рүс. дас., 100). Ш а й л а д а н шыға бере оның қолына әкесінің шоқайын (қ.) ұстатты (Р. Райым., Жап. жаңғ., 64). Бұл ш а й л а нағыз жұмақта тұратындардың мекені сияқты (Ш. Мұрт., Жұлд. көп.). 2. (Шымк., Түркіс.) талдан қырқып, төбесін иіп барып жасаған үйшік. Шөпшілер ш а й л а ғ а қарай беттеді (Шымк., Түркіс.)