шағу

1

(Маң.: Маңғ., Шевч.; Түрікм.: Таш., Көнеүр., Тахта; Сем.: Абай, Ақс., Шұб.; Шығ.Қаз.: Ү-Н., Қатон., Марқ.; Монғ.) сындыру, қирату. Байқа, кеселерді ш а ғ ы п алма (Түрікм., Тахта). Қонақ үйінің терезесі ш а ғ ы л ы п қалыпты (Сем., Ақс.). Жәуміттер елдің малын айдап, мүлкін шашып, қазанына дейін ш а ғ ы п кетіпті. Енді жыласаң басыңды ш а ғ а м (Маң., Маңғ.). Қолымнан түсіп кетіп, төрт-бес шыны бір-ақ ш а ғ ы лд ы (Монғ.)

2

(Орал, Казт.; Рес., Сарат.) күнбағыс және соның дәні, шекілдеуік. Ш а ғ у сатып алып отыратын (Рес., Сарат.)