шабыну

1

(Қост., Жанг.; Шығ.Қаз., Ү-Н.) моншада денені сыпырғышпен ұру. Ш а б ы н у ғ а сібірткі де жоқ (Шығ.Қаз., Ү-Н.). Қырық шелектен су сыятын төрт үлкен күбі, сегіз кісілік ш а б ы н а р ы болсын (Ғ. Мүсір., Оян. өлке, 258)

2

Қ-орда., Қарм.) келеге түсетін жараған бура мен үлектің аузынан ақ көбік атып, бөксесін шөмейте, кеудесін көтере, құйрығын ерсілі-қарсылы шапаттап, тісін қайрап, күркіреп, айбат көрсетуі