- шабын
- (Ақт., Ойыл) шабындық. Шағыров Д-54 тракторымен бір сменада 40 гектар ш а б ы н шауып, тырмалап жүр (Ақт., Ойыл)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
шабын
Смотреть что такое "шабын" в других словарях:
шабын — ет. Итіну, қыздырыну. Жұртпен бірге бұ да отқа түсердей ошаққа ш а б ы н с а да, бет алды қызғанмен ту сырты түгел мұздай (Ә.Нұрпейісов, Соңғы., 34) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
Бой у Свиного острова — (1669) Поход за зипунами Степана Разина Бусы и струги на Каспийском море. Из книги Н. Витсена Северная и Восточная Татария (Амстердам, 1692) … Википедия
бура — зат. кәсіб. Қамыстан, ірі қурайдан істелген су бегейтін зат; буылған қамыс, қурай, шөп шалам. зат. хим. Бор қышқылды натрий. зат. Айыр түйенің жыныс қуаты жетілген еркегі. Ал біртуар мен қоспақ нардың буралыққа қалдырған еркегін нар бура, таза… … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
шүйілім — зат. бот. Шабын дықта өсетін, биіктігі 2 метрдей, сабағы тік, күлгін түсті гүлі бар, дәрілік шеп … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
артқы — есік. Оңаша (жасырын) сөйлесу арқылы, астыртын жолмен мақсатқа жету іс әрекеті. Бір күні шешем әкеме : Осы сен Нұрланның болашағы жайында не ойлап жүрсің? Қазір а р т қ ы е с і к дегеннен өткен пәле бар ма? Үйде омалып отыра бергенше, сол а р т қ … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
бура — шөгеру. Күйі келген інгенді шөгеріп, оған шабынған бураны әкеліп салу арқылы інгенді қайыту (ұрықтандыру) тәсілі (Қаз. этнография., 1, 544) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
керайыл — зат. сөйл. Шапайыл. Аттың шабын ала орап тартылса шапайыл, шап тартпа, артқы айыл, артқы тартпа, к е р а й ы л деп аталады (Ж. Бабалықұлы, Ер қанаты, 247) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
шап — I Шап тартпа. қ. шап айыл. Аттың шабын орай тартылса, шап айыл, ш а п т а р т п а, артқы айыл, кер айыл деп аталады (Ата салты., 102). II ет. Айғырдың биеге артылуы. Көк ат оны көкірекпен соғып, омақастырды да, сол бетімен тоқталмай биеге ш а п т … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
ылғаусыз — сын. жерг. Ақ, адал, кіршіксіз. Бекайдардың мінезі қилықилы. Кейде ақжарқын сәбидей ы л ғ а у с ы з, кейде шабынған бурадай ызғарлы (А.Мекебаев, Жадыра, 60) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
