халық күйеу

халық күйеу
Қ-орда., Қарм.) бойдақ, әлі үйленбеген жігіт. Ырысты әзірге х а л ы қ к ү й е у дейді ғой Қ-орда., Қарм.)

Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. . 2005.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Смотреть что такое "халық күйеу" в других словарях:

  • алапа — 1 (Гур., Маңғ.; Рес., Орын.; Қ орда: Сыр., Жал.) олжа, пайда, табыс. Егін жақсы шықса, халыққа үлкен а л а п а (Гур., Маңғ.). Бұрын қызды күйеуге бергенде, әйелдер а л а п а алатын. Біреуден а л а п а алма (Рес., Орын.). Күріш жақсы шықса,… …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • бәйбіше — зат. 1. Көп әйелді адамның ең алғашқы үлкен жамағаты, зайыбы. Түркі тектес халықтардың тұрмыс салтында, семьялық дәстүрінде қалыптасқан жұбай лауазымы. Бай, бише деген екі сөздің бірігуінен шыққан: бай күйеу, семьяның басы, үлкені; бише оның… …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

  • қарсылау — (Гур.: Маңғ., Есб.; Түрікм.: Красн., Небид., Ашх.) қарсы алу, қабылдау. Колхоздар биылғы мал төлдеуді ойдағыдай әзірлікпен қ а р с ы л а д ы (Гур., Маңғ.). Есентайды ақасы пойыздан түсісімен қ а р с ы л а п т ы (Гур., Есб.). Үргенбай сені жақсы қ …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • ақ — зат. в ет. Бұзаулы сиырда, қозылы қойда болатын жұқпалы, әрі зілді дерт. Мұндай жағдайда малдың сүті тартылып қалады. Егер бір қой а қ болып ауырса, ол қоралы қойға түгел жұғады (Ж. Бабалықұлы, Мал ауруы., 8). Ақ айыл болды. Көп мініліп, арқасы… …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • майқан — зат. и х т и о л . Сібір өзендерінде көп тараған балықтардың бір түрі. Оның басты байлығы халық ускуч деп атайтын қызыл балық – м а й қ а н (Ертіс өңірі, 28). Солардың бірі – албырттар (лососовые) тұқымына жататын м а й қ а н (Лен. жас,… …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • мойын — Мойнына сайтан мінді. Адал жолдан тайды, адасты. Тоқталған бір пенде жоқ қыры сынып, м о й н ы н а әбден алған с а й т а н м і н і п. Айтсаңақ, «анау қу» деп жымыңдайды, Соған ыза боласың іштен тынып (Шәкәрім, Шығ., 39). Мойын арқан. Бұқатартыс… …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • шошқа — жон. Жоны жұпжұмыр, тегіс. Жуан қара ш о ш қ а ж о н жауырынын шиқылдақ орындықтың арқасына жыға сап, шалқалап қарққарқ күлді (Ә.Нұрпейісов, Соңғы., 10). Қабыр басындағы халық енді оның ш о ш қ а ж о н жауырыны мен селкілдеген, май басқан иығын… …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»