ұшпа

1

(Түрікм.: Небид., Ашх., Гяу., Красн., Мары; Орал: Чап., Жымп.; Гур., Маңғ.) таудың ең биік жері, шың, құз. Жерлерінде ұ шп а с ы көп таулар көп болар? (Түрікм., Ашх.). Біздің жақта ұясын ұ ш п а ғ а салатын құстар көп (Орал, Чап.). Осы маңда Шерғаладан биік ұ ш п а жоқ. Суы болса түсіп өлейін, Ұ ш п а болса ұшып өлейін (Түрікм., Мары)

2

(Сем., Абай) жүйрік, шапқыш ат. Мынау бір ұ ш п а ат (Сем., Абай)

3

(Жамб., Шу; Алм., Талд.) қой, ешкі ауруы, топалаң. Ұ ш п а болған ұсақ жанның бауыры іседі (Жамб., Шу). Қойымыз ұ ш п ам е н өлген емес (Алм.)

4

(Гур., Маңғ.; Қ-орда, Арал) жалған, үстірт. Ұ ш п а сөйлеу – ұшқары, үстірт сөйлеу. Ұ ш п а сөздің құйрығы бір тұтам Қ-орда., Арал)

5

(Қарақ.) үйдің шатыры