ұраңқай

1

1. (Сем., Абай) қонақ үй, кішкентай үй. Олар ұ р а ң қ а й ғ а қонып шықты (Сем., Абай). Көкбай, Ербол, Мұқа, Баймағамбет осы жайды ұ р а н қ а й деген қонақ үйде жатып ертемен әңгіме етіскен-ді (М. Әу., Абай жолы, ІІ, 27). 2. (Алм., Шел.) жыртық, тесік үй. Бұрын кедейлер ұ р а ң қ а й үйде отыратын еді дейді (Алм., Шел.)

2

(Монғ.) Монғолиядағы монғолданып кеткен тувалар. Алтай жағының дөрбет, ұ р а н қ а й л а ры әр сайдың балағын шалып, басын қуып, манж патшасының құзырына құлдық етумен әуре көрінеді (С. Тәу., Ақыр Жән., 288). Монғолияда шығатын кітаптарда, баспа беттерінде ұранхай, урианхай деген нұсқалары да қолданыла береді. У р и а н х а й халқының талдың бұтағынан иіп немесе тоқып керектенетін ыдысының бірі - шарбақ. Оны урианхайша «Араг шээзгий» деп атайды (Қ. Шоб., Қаз. ур. хал. ұлт. қол., 32)