аша

1

(Талд., Гв.; Сем.: Мақ., Аяг.; Шығ.Қаз., Тарб.; Қост., Фед.) айыр. Менің а ш а мд ы кім алды? (Талд., Гв.). Айырды тістің санына қарай үш а ш а, төрт а ш а деп атай береді. Сахнада тарелка айналдырғанша, қолыңа а ш а алып, қырман басындағы веялкаға барғаның жөн болар (Сем., Мақ.). [Монғолша ац айыр (Монғ.-қаз. сөз., 1954, 29)]

2

(Тау., Қош.; Шығ.Қаз., Ү-Н.) аяқ. Кешелі бері бір а ш а м бастырмай қалды деп отыр ол (Тау., Қош.). [Қырғызша ача бұт, шат (К. Юд., КРС, 81)]

3

(Қар., Шет) бақан. Кигіз үйді а ш ам е н тіреп қой (Қар., Шет). [Қырғызша ача тарам, тарау (К. Юд., КРС, 81); ұйғ. ача тарам, тарау (Уйг.-рус. сл. 1961, 23); Шыңжаң ұйғ. ача ағаштың екі айырым бұтағы (С. Мал., УНС, 95)]

4

(Көкш.: Щуч, Еңб., Қ-ту; Рес., Омбы; Жезқ., Ұлы.) тіреу, бағана. Үйдің а ш а с ы ескірген екен (Көкш., Щуч.). Мына үйге а ш а салу керек (Жезқ., Ұлы.). Сасқан Асқар жүгіріп келе жатыр еді, маңдайы а ш а ғ а тарс ете түсті, есі ауып қала жаздады, көзінің оты жарық ете түсті (С. Мұқ., Шығ., 3 т., 36)

5

1. Қ-орда., Қарм.) арық түрі. А ш а жармадан ажырап, егіннің жабына құяды Қ-орда., Қарм.). 2. (Рес., Сарат.) арна, кіші өзен. Жазғытұры өзен тасығанда а ш а ғ а су құяды (Рес., Сарат.)

6

(Гур., Маңғ.) екі таудың жігі, арасы

7

(Қарақ.) арықтың екіге бөлінген жері, айырығы. Қазақы а ш а д а ғ ы ауылда әңгіме білетін ғаррылар бар (Қарақ.)