- тобыршақ
- қ. тобышақ.
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
тобыршақ — зат. жерг. Қолынан еш нәрсе келмейтін, қорғансыз тобыр. Ел қызды сойыл сүйреп келгеніне, Қорқытып жеңіп алам дегені ме? Жан қалмай Ескененің руынан, Бұл елді т о б ы р ш а ғ ы көргені ме? (И.Байзақов, Таңд. шығ., 1, 194) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
дәуір — 1 (Жамб.: Қорд., Шу) жабу. Боз тобыршақтың үстіне д ә у і р жапқан (Жамб., Қорд.) 2 (Ауғ.; Ир.) дейін. Дәулетіміс оңышқанға д ә у і р қарға қаңқ етер (Ир.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі