- тіс
- (Гур., Тең.) қайықтың тұмсығына көлденең орнатылған ағаш. Т і с зәкірдің (қ.) шынжырын көтеріп тұрады. Зәкірді т і с арқылы көтереді (Гур., Тең.)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
