тартушы

тартушы
(Жамб., Тал.) шаршап шауып келе жатқан аттың алдынан шығып жетелейтін адам. Бәйге аттар көрінеді, алдынан т а р т у ш ы л ы қ қ а Қасымды жіберу керек (Жамб., Тал.)

Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. . 2005.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Смотреть что такое "тартушы" в других словарях:

  • тартушы — сын. Бәйгеге қосқан атты алдынан шығып қоса жарысып демеуші …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

  • құрастырылған тікұшақ — (Комбинированный вертолет) тікұшақ пен ұшақ жиынтығынан тұратын ұшу аппараты. Қанаты, тірегі, негізгі қалақшалары тікұшақтағыдай. Тікұшақ сияқты тік ұшып қона алады, ал тартушы қалақшалары мен қанаттары көлденең ұшуда үлкен жылдамдықты үдетуге… …   Казахский толковый терминологический словарь по военному делу

  • кірекеш — ар. зат. Кіре тартушы, жүк тасушы …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

  • қорқор — 1 (Алм.: Шел., Еңб қаз.; Жамб.: Мер., Шу, Қорд.; Қ орда: Сыр., Там., Қарм.) ішінде суы бар, екі жағы тесілген, бір жағында түтігі бар, төбе жағында темекі салатын орны бар, бөтелкеден немесе темірден жасалған темекі тартатын ыдыс. Бұрын темекіні… …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • шеккіш — (Гур., Тең.) таразышы, безбенші, таразы тартушы. Інім ш е к к і ш болып бір жыл жұмыс жасады. Балық көп болғанда, ш е к к і ш т е р жұмысты күні түні жасайды (Гур., Тең.) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • додашы — зат. Дода тартушы, дода тартумен айналысушы. ≈ Бұл кезде д о д а ш ы л а р да жиналып қалған болатын …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • зұрнайшы — зат. Зұрнада ойнаушы, зұрна тартушы. Ханның аңға аттанатын күні жеткенде, адыр басына кернейші, з ұ р н а й ш ы л а р ы шығып, бүкіл даланы басына көтере, барылдата тартып, аңшыларға «жиналыңдар» деп белгі берді (І. Есенберлин, Алмас., 24). З ұ р …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • мандолшы — зат. Мандол тартушы, мандолда ойнаушы. Сахнаға бес домбырашы, екі м а н д о л ш ы кеп жайғасты (Ж.Нәжімеденов, Кішкентай, 144) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • ылаушы — зат. Ылау (лау) айдаушы, ылау тартушы; лаушы. Ертесіне Торғай, Ырғыз арқылы Шалқарға жүкке барады деген осы елдің ы л а у ш ы л а р ы м е н жүріп кетуге әзірлендім (С.Мұқанов, Мөлдір., 225). … Шамелдің үйіне яки өзінің дәмдес болған үйіне келіп,… …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»