тақа

1

(Монғ.; Сем., Шұб.) түгел, түк қалмай, мүлде. Түйір дән жоқ. Т а қ а таусылғалы бүгін төрт күн (М. Құрман., 124). Ұйқыдан т а қ а күдер үзгесін бұл түрегелді (Ә. Нұрп., Сең, 67)

2

(Орал, Орда; Рес.,Орын.) таға, етіктің өкшесіне қағатын темір. Бізде етікке т а қ а н ы қыста ғана қағады (Орал, Орда). Туфлиінің т а қ а с ы баспалдаққа тық-тық соғылады (М. Мағ., Көк кеп., 51). 2. (Көкш., Қ-ту) етіктің өкшесі. Етіктің т а қ а с ы н түсіргенсің бе? (Көкш., Қ-ту). Мынау Асаубайдың т а қ а с ы н а бір өткір мық қағып бермейсің бе? (Ә. Сәр., Тол. туғ., 103). 3. (Орал, Жән.) аяқкиімнің өкшесіне қағылған ұлтандық нәрсе. Аяқкиімнің т а қ а с ы н кейбіреулер желіммен ұстайды екен (Орал, Жән.)

3

(Ақт., Шалқ.; Қост., Камыш.) тіпті, ең болмағанда. Мен келісе қоймап едім, т а қ а болмай баратса тағы көрерміз (Қост., Камыш.). Т а қ а болмаған соң өзіне таяу отырған қаба сақалды, жуан қараны бүйіріне түртіп қалды (Ә. Нұрп., Қан мен тер, 95)