ау

(Алм., Кег.) аң. Ертең а у аулауға баралы! (Алм., Кег.). Ит жүгіртіп, құс салып, жердің а у ы н тауысты (Қисса-и Қамбар, 1888). [Түрікше ав: 1) аң аулау; 2) қыр құстары (Тур.-рус.,сл., 1977, 76); ұйғ. ов аң аулау (Уйг.-рус. сл., 1961, 140); өзб. ов аң аулау (Узб.-рус. сл., 1959, 294). Ертедегі түркі жазба ескерткіштерінде ауу аң аулау (Э. Надж., 256); ав: 1) аң аулау; 2) жабайы құстар (Ат-тухфа, 259); ав аң аулау (А. Бор., ЛСТ, 35); ав аң аулау (ДТС, 68). Монғол тілінде ав ұстау (аң) (Монғ.-қаз. сөз., 1954, 12). Тунгус-маньчжур тілдерінде ава аң аулау, ұстау (ССТМЯ, I, 7)]