сыпа

1

(Қ-орда: Шиелі, Арал, Сыр., Жал., Қарм., Қаз.; Жамб.: Шу, Св., Жам.; Шымк.: Шәу., Түлк.; Қост., Жанг.; Қар., Қарқ.) сыпайы. Өзің бір с ы п а бала екенсің, шырағым, әңгімеңді айта бер Қ-орда., Шиелі). Менің мына балам с ы п а болады екен, с ы п а д а көп сөз болмайды (Жамб., Шу). С ы п а жаурамай, қалтырар (Мақал; Шымк., Шәу.). Ахметбектің өзі с ы п а жігіт (Қост., Жанг.). С ы п а тұтып, кейін тұрып қалдым (Қар., Қарқ.). Сөзі с ы п а бойын бағар, Балам түзде қойын бағар. Балам түзде жаурап жүрсе, Келін үйде ойын бағар (Б. Майл., Шығ. 1 т., 326)

2

(Шымк., Мақт.) үйдің сыртқы төбесі. С ы п а д а н тамшы ағып кетті (Шымк., Мақт.)

3

1. (Шымк.: Сайр., Түлк.; Жамб., Жам.; Алм., Шел.; Қарақ.) балшықтан биіктеу етіп жасалған орын, сәкі. Тамға (қ.) с ы п а тазалық үшін жасалады (Шымк., Сайр.). С ып а тамның төр жағында болады (Жамб., Жам.). С ы п а д а отырып шай ішейік (Алм., Шел.). Биыл аюанға (қ.) с ы п а соқпақшымын (Қарақ.). 2. (Өзб., Ташк.) жерден көтеріп, үстін тегістеп сылаған орын. [Өзбекше супа (Узб.-рус. сл., 1959); тәж. суфа (Тад.-рус. сл.)]

4

(Түрікм.: Красн., Тедж., Таш.) егіннің қауызы, шөп-шары. [Түрікменше сыпак орылған жерде қалған егін сабағы (Туркм.-рус. сл., 1940)]

5

(Гур., Маңғ.) ырыс. Сарқытта с ып а да бар, сарқытта шыпа да бар (Мақал; Гур., Маңғ.)

6

Қ-орда., Қарм.; Қарақ.) мола, бейіт, қабір. Сол жерде с ы п а қып салған молалар көп қой Қ-орда., Қарм.). Мына с ы п а д а Айымбет ишан жатыр (Қарақ.)