сұқит

(Ақт., Ырғ.; Орал, Чап.; Қ-орда, Арал; Гур.) суайт, өтірікші, құбылмалы. Дәулеттің өзі бір с ұ қ и т адам, оның сөзі құрсын (Ақт., Ырғ.). Сізгі не керек, аларсыз, бірақ адамдарды жинамаңыз десе, өзі ішінен түсінеді де бос дәлелдерді айтып, ашуы қайтып, с ұ қ и т т т а н ы п шыға келеді («К-з жолы», №54, 1939). Біздің арамызда Жақсылықтан асқан с ұ қ и т жоқ қой (Гур., Бал.). қ. суқайт, сұқит, сұқайт.