сүру

1

(Шымк., Мақт.; Қарақ.) жер жырту. Жұрттың қолындағы жер с ү р е т і н көлігі болса, өліб, жұтаб егін саймандары да (соқа, тырма сияқты) жоқ (Шымк., Мақт.). [Ертедегі түркі тілдерінде сүрмек жер жырту (А. Бор., Бадаи..., 194); өзб. сурмак (Узб.-рус. сл., 1959)]

2

(Жамб., Жам.) ығыстыру, тықсыру. Бұрын бұл жерде қырғыздар болған, оларды әрі с ү р і п, бұл жерді босатып алған (Жамб., Жам.)

3

(Рес., Орын.) қуу. Есенбайдың балалары Келденнің қолын с ү р і п жетеді (Орын., Ад.)

4

(Алм., Шел.) уқалау. Шәріпжамал барсам, тері с ү р і п жатыр екен (Алм., Шел.)