сүрен

1

(Гур., Маңғ.; Сем., Абай) айқай. Қой күзетіп түнімен с ү р е н салып шығамын (Сем., Абай). С ү р е н д і құлақ шалады, Ат дүбірі жерді жарады (Қашаған). [Өзбекше сурон айқай, шу (Узб.-рус. сл., 1959); маньч. сурэ айқайлау (ССТМЯ, ІІ,)]

2

(Гур., Маңғ.) сүрең. Биыл мал оңалмайды, бір с ү р е н бар-ау (Гур., Маңғ.)

3

(Орал, Орда) ұзақ әңгіме. Әңгімеден әңгіме туады да аяғы с ү р е н болып, созылып кетеді (Орал, Орда)