сусек

1. (Көкш.: Щуч., Еңб.; Гур.: Маңғ., Шевч.; Қост.: Об., Жанг.; Сем.: Ұрж., Аяг.; Павл., Баян.; Рес., Орын.) қамба, астық сақтайтын орын. Мына астықты с у с е к т е н алып келді (Көкш., Еңб.). Астықты кейде с у с е к к е де құямыз (Гур., Шевч.). Біз с ус е к к е бидайды құйып болуға жақындадық (Қост., Об.). С у с е к т е н балтаны алып келе ғой (Сем., Ұрж.). Шошаланың с у с е г і нд е бидай тұр (Павл., Баян.). С у с е к т і толтырып авансы алып едім өткен жылы (Орын., Бөр.). Жанын аямаса да жалғыз атына шыбын қондырмайтын Асекең іргедегі с у с е к т е н бір қалбыр ақ сұлыны көсіп алып, ат дорбаға желпіп салды («Жұлдыз», 1987, №11, 85). 2. (Павл., Ерт.; Көкш., Қ-ту) атқа шөп салатын орын, ақыр, оттық. С у с е к к е шөп салып қонақтың атын байла (Павл., Ерт.). С у с е к т е шөп бар ғой, атты байлап қой (Көкш., Қ-ту). 3. (Қост.: Семиоз., Фед.) ас-су, құрал-сайман қоятын орын. Әйнеш баласына с у с е к т і ң кілтін алдырып, кешкі асқа сүр ет алды (Қост., Фед.)